Το Εργαστήριο Πολιτικής Κουλτούρας και Συμπεριφοράς του ΕΚΚΕ σας καλεί στην 4η παρουσίαση που οργανώνει στο πλαίσιο του Ερευνητικού του Σεμιναρίου, με ομιλήτρια την Μαρίνα Σαουλίδου, Διδακτόρισσα του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, και θέμα “Εξίσωση προς τα κάτω; Στρατηγικές και κομματικός ανταγωνισμός στη σκιά της ανόδου της ακροδεξιάς στην Ελλάδα“.
Η παρουσίαση θα γίνει στον χώρο του ΕΚΚΕ (Κρατίνου 9), στην Αίθουσα Εκδηλώσεων (8ος όροφος) και είναι ανοιχτή στο κοινό. Ιδιαίτερα ενθαρρύνονται να παρακολουθήσουν μεταπτυχιακοί φοιτητές/τριες και διδακτορικοί ερευνητές/τριες.
Πέμπτη, 18 Απριλίου 2024
12:00 – 14:00
Περίληψη
Τα ακροδεξιά κόμματα στην Ελλάδα την τελευταία δεκαετία απέκτησαν σημαντικό εκλογικό αποτύπωμα, καταφέρνοντας όχι μόνο να «κανονικοποιήσουν» κάποιες από τις βασικές τους θέσεις, αλλά και να «επιμολύνουν προγραμματικά» τα κόμματα τόσο της Δεξιάς, όσο και της Αριστεράς. Ωστόσο, ποια είναι τα αίτια πίσω από την επιλογή των mainstream κομμάτων να υιοθετήσουν μία στρατηγική που θα υιοθετεί μέρος της ατζέντας των κομμάτων αυτών (accommodative strategy); Στο ερώτημα αυτό επιχειρεί να απαντήσει η συγκεκριμένη παρουσίαση, κεντρικός θεωρητικός πυρήνας της οποίας είναι οι προσεγγίσεις γύρω από την αντίδραση των κυρίαρχων κομμάτων απέναντι στους διεκδικητές της εξουσίας (challenger parties). Η απάντηση του ερωτήματος θα προκύψει μέσα από την πραγματοποίηση μιας διακομματικής (cross-party) και διαχρονικής (cross-temporal) σύγκρισης των δύο μεγαλύτερων κομμάτων της μεταπολίτευσης, δηλαδή της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ. Θα υποστηριχθεί ότι υπό το φως της εκλογικής επιτυχίας της ακροδεξιάς, τόσο τα δεξια όσο –παραδόξως σε κάποιον βαθμό– και τα αριστερά παραδοσιακά κόμματα θα δελεαστούν στο να μετακινήσουν τις θέσεις τους προς εκείνες των ακροδεξιών ανταγωνιστών τους στην περίπτωση που βρεθούν εκτεθειμένα σε μια «κούρσα προς τα κάτω» εντός του κομματικού συστήματος. Η δημιουργία αυτής της συνθήκης, όπως θα εξηγήσουμε, ευνοείται από την συνύπαρξη: (1) υψηλών επιπέδων εκλογέων χωρίς σταθερή κομματική ταύτιση (floating voters), (2) περιορισμένου χώρου για πολιτικούς ελιγμούς, αλλά και (3) τρίτων κομμάτων που είναι πρόθυμα να αναπροσαρμόσουν τις θέσεις τους.